Πάει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησε η κρίση στη Ελληνική οικονομία. Τότε η Ελλάδα ήταν το μαύρο πρόβατο και οι αγορές την έβλεπαν σαν το παράδειγμα που θα συνετίσει τις άλλες χώρες και θα βελτιώσουν τα δημοσιοοικονομικά τους.
Μέσα από ένα καταιγισμό μέτρων (κυρίως φοροεισπρακτικού χαρακτήρα) η κυβέρνηση κατάφερε να αντιστρέψει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και να εισπράττει τα εύσημα από τους διάφορους αντιπρόσωπους διεθνών οργανισμών. Παρόλα αυτά στο εσωτερικό τα πράγματα αποδομούνται με γρήγορους ρυθμούς και οι πολίτες υφίστανται καθημερινά ταλαιπωρία, μιζέρια και οικονομικό μαρασμό. Η τηλεόραση έχει γεμίσει ριάλιτυ , οι πολιτικοί ψεύδονται πλέον ασυστόλως και γενικά η κατάσταση θυμίζει σαν μια μεγάλη παράσταση στο κολοσσαίο όπου ο απλός λαός υπνωτιζόταν από τα θεάματα τα οποία ικανοποιούσαν την κατώτερα πάθη του.
Η χώρα δείχνει πως είναι ένα καζάνι που βράζει και υπολογίζω πως μέχρι του τέλος του χρόνου θα υπάρχει μια κοινωνική έκρηξη ή θα παγιωθεί μια απάθεια και προσπάθεια να επιβιώσει ο καθένας όπως μπορεί αδιαφορώντας πλέον για τον κοινωνικό περίγυρο.
Πάντως από ότι φαίνεται η είσοδος της χώρας στο ΔΝΤ ήταν μια προσχεδιασμένη κίνηση από την πολιτική ηγεσία η οποία αδυνατώντας να πάρει μέτρα προσκάλεσε το ΔΝΤ ως εμπροσθοφυλακή και μελλοντικό άλλοθι των όποιων δυσάρεστων καταστάσεων.
Κλίνω αναφέροντας πως εχθές άκουσα στις ειδήσεις ότι ένα στους τέσσερις Έλληνες ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (τραγικό). Την ίδια στιγμή οι αγορές στο εξωτερικό είναι στα ψηλά τους και η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ ετοιμάζεται για δεύτερο πακέτο μέτρων νομισματικής χαλάρωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου